Peret – Borriquito
label: Ariola
year: 1971
side a: Borriquito
side b: Qué cosas tiene el amor www.myspace.com/peretrumba
Peret – Canta y sé feliz
label: Supreme
year: 1974
side a: Canta y sé feliz
side b: Mi santa
Pere Pubill Calaf is no stranger to this site. The King of Rumba had one major hit in The Netherlands and Belgium with “Borriquito” (“Little Donkey”), and a slightly smaller one with “Canta y sé feliz” (“Sing And Be Happy”) which was Spain’s submission for the 1974 Eurovision Song Contest – the year Abba performed “Waterloo”; Peret ended up on number 9.
Peret is the inventor of the “ventilador” (fan) style of guitar playing, as shown in this video (it’s in Spanish but you’ll get the picture). He’s in great part responsible for the popularisation of the Catalan rumba in Spain in the sixties and the rest of the world in the seventies.
kant a: Los Fulanos feat. Peret – Raggaton (FTM Remix)
kant b: Ala Maca & El Mangui – Lucky Bad
Dit is de tweede Achiliboot (de eerste staat hiero), met bewerkingen van tracks van Achili Funk: resp. Los Fulanos ft. Perets “Gato” en Los Amaya’s “Qué mala suerte la mía”.
kant a: Los Fulanos feat. Peret – Gato
kant b: Mantecao Y Su Combo – Achili Funk
De enige officiële vinylrelease van Achili Funk mocht deze single zijn, Lovemonk heeft geen toestemming gekregen de hele compilatie uit te brengen op mooie glimmende zwarte plakken. Onbegrijpelijk. Ik vraag me af wat copyrighthouders ertoe beweegt expliciet nee te zeggen tegen een release op vinyl. Het enige argument zou kunnen zijn dat ze de nummers zelf willen uitbrengen, maar dat gaat hier niet op, of in ieder geval voorlopig niet, want dat gebeurt niet. Hel, ze zijn zelfs te beroerd, of liever gezegd, te stom, om de platen van Camarón een heruitgave te geven op vinyl, terwijl ze daar gewoon vet geld mee zouden kunnen verdienen. Want de tweedehandsjes gaan niet voor minder dan dertig euro per stuk van de hand, en daar verdienen ze niks op natuurlijk.
Maar ik dwaal af.
Achili Funk, dusch. Vorig jaar tijdens Sónar zijn we de eerste avond naar de officiële presentatie van de verzamelaar gegaan. Hij vond plaats in de KGB, een discotheek die ik regelmatig bezocht tijdens mijn eerste tour of duty in Barcelona, weg terug in 1989. Toen was het een soort new wave-tent, en te oordelen naar het nog altijd niet veranderde interieur is het dat nog altijd, dacht ik. Vreemd dus om daar naar rumba catalana te luisteren, maar het was zo – tegenwoordig is er zelfs een wekelijkse rumba-avond. Mantecao trad op, en ook Los Fulanos met Peret zelve (in deze contreien vooral bekend van zijn hit “Borriquito” en zijn deelname aan het Eurovisie Songfestival van 1974 (met “Canta y sé feliz”, ABBA won dat jaar met “Waterloo”), en Txarly Brown deed de plaatjes. Geweldige avond, ondanks het feit dat je vijf euro moest betalen voor een biertje. Dat is dan weer wél veranderd in KGB.
Mantecao’s “Achili Funk” is zelf ook een bewerking, en wel van het in 1969 in Spanje zeer populaire “Achilipú” van Dolores Vargas “La Terremoto”. Hoewel het ook is opgenomen door vele van haar collega’s, zoals Lola Flores en de fantastische Las Grecas.
Lola Flores y Antonio González – Pena, penita, pena
label: Belter
jaar: 1964
kant a1: Pena, penita, pena
kant a2: La luna y el toro
kant b1: Tu caballo
kant b2: A una carta me lo juego
Mijn vrienden in Spanje lachen zich rot dat ik deze single heb gekocht. “La Faraona” (zoals uitzonderlijke flamencodanseressen genoemd worden – klik hier als je Spaans begrijpt voor een biografie) staat in onze kringen voor “la España castiza”, het conservatieve, ouderwetse Spanje, ouwelullencultuur en alle vervelende bijsmaakjes vandien. Maar ik was blij als een kind toen ik deze single voor twee euro in de bakken van Discos Castelló in Barcelona tegenkwam, want Lola Flores in de jaren zestig, dat was me wat. Kijk naar dat poppengezichtje en hoor dan het stemgeluid – schoonheid en furie, als Spanje zelf, m’neer.
Dat ze nu zo’n bedenkelijke reputatie heeft in mijn vriendenkring komt doordat ze de laatste twintig jaar van haar leven (ze overleed in 1995) vrijwel uitsluitend maar wel overmatig veel van zich liet horen in de roddelpers en slechte televisieprogramma’s. Als ze al eens muzikaal te horen of zien was, was dat in Spaanse equivalenten van Tros Muziekfestijn, dus daar word je niet echt blij van.
Nu had ze ook een leven dat veel weg had van een culebrón. Veel drama, een gevangenisstraf wegens belastingfraude, een zoon aan de hero (die twee weken na de dood van zijn ma stierf aan een overdosis, kapot als hij was van verdriet. En de drugs, natuurlijk) en twee dochters die ook wel weten hoe de publiciteit te halen. Haar huwelijk met Antonio González, alias “El Pescaílla” (“pescaílla”, een verbastering van “pescadilla”, betekent “wijting”, maar het zou ook kunnen dat het komt van de uitdrukking “oler la pescadilla”, wat “argwaan koesteren” betekent) werd voltrokken bij dageraad omdat ze bang waren dat Manolo Caracol, van wie El Pescaílla Lola had afgesnoept, langs zou komen om hen in de dood te laten scheiden. González was overigens samen met Peret (klik hier voor een uitgebreidere Spaanse tekst) degene die in het Barcelona van de jaren vijftig de rumba catalana “uitvond”, een muziekstijl die flamenco mengde met Afro-Cubaanse muziek. Een paar maanden geleden heb ik de tekst vertaald (Spaans-Engels) van het boekje dat de fantastische cd Achilifunk vergezelt, een verzamelaar uitgebracht door Lovemonk waarop een staalkaart gegeven en geschiedenis verteld wordt van de rumba catalana.
Maar ik dwaal af. Lola Flores, dusch. Dansen en acteren kon ze, en zingen al helemaal, zoals je hier hoort. Haar zoon Antonio en dochters Lolita en Rosario trouwens ook. Rosario is als actrice waarschijnlijk de beroemdste, internationaal gezien, vanwege haar rol als comateuze stierenvechtster Lydia González in Hable con ella.
