Melvins – Hooch
label: Rise
jaar: 1993
www.melvins.com | www.myspace.com/themelvins
kant a: Hooch
kant b: Sky Pup
Een van de mooiste hoesjes uit mijn singlescollectie, met dank aan de onovertroffen Frank Kozik, van wiens artwork en voormalige label Man’s Ruin ik nogal fan ben. Ik had vroeger een paar schitterende concertposters van zijn hand, o.a. van Kyuss en deze Melvins (die nu veel duurder zijn dan twaalf jaar geleden, trouwens), maar na een ietwat pijnlijke break-up zijn ze blijven hangen aan de muur bij de dame in kwestie. Ik kom er heel af en toe nog wel eens, en iedere keer is het weer even slikken als ik naar de muur kijk. De hoes van deze single is uitklapbaar, maar dat moet je eigenlijk niet te vaak doen, want dan help je het ding naar god. Zoals zo vaak met mooi uitgevoerde zaken heeft de ontwerper de functionaliteit uit het oog verloren.
Melvins heb ik maar een keer live gezien, lang geleden in de Melkweg. Wat een kracht, wat een monster van een band. Wijlen Kurt Cobain was ooit hun roadie, en toen hij auditie bij ze deed was hij naar verluidt zo zenuwachtig dat hij alle nummers vergat en hem met een kakelende lach uit drie kelen het gat van de deur gewezen werd. Maar hij was niet rancuneus – zijn mateloze bewondering voor de band stak hij nooit onder stoelen of banken.
De groep heeft overigens zowel grote invloed gehad op Nirvana als geprofiteerd van hun succes. De muzikale invloed spreekt voor zich, maar bovendien kwam Dave Grohl (toen nog bij Scream) via Melvins’ Dale Crover (die zelf in de begindagen van Nirvana geregeld als drummer fungeerde) bij Cobain en Krist Novoselic terecht. En aan de andere kant waren ze een van de undergroundbands die in het kielzog van Nirvana door de grote platenmaatschappijen werden opgemerkt en getekend. Atlantic had de band drie albums lang onder zijn hoede, maar gelukkig zijn ze sinds 1996 weer gewoon onder mensen die wel weten wat ze met hun muziek aan moeten.
Deze maand komt hun nieuwe album Nude with Boots uit op Mike Pattons Ipecac. Fijn plaatje wel, dat.