Nirvana – Love Buzz
label: Sub Pop
jaar: 1988
www.hereisnirvana.com
kant a: Love Buzz
kant b: Big Cheese
Nirvana – Sliver
label: Sub Pop
jaar: 1990
kant a: Sliver
kant b: Dive
Nirvana – Rags to Riches
label: Quality
jaar: 1992
kant a1: In Bloom (Unreleased Sub Pop Single Version, Jan. 1991)
kant a2: Dumb (“Nevermind” Sessions Out-take, May 1991)
kant b1: Smells Like Teen Spirit (Gothic Version, Top of the Pops, Nov. 1991)
kant b2: Terrtitorial Pissings (Jonathan Ross Show, Channel 4, Dec. 1991)
Nirvana – Grungepunkyeah!
label: Pop Sub
jaar: 199?
kant a1: Endless Nameless (John Peel BBC Session 9-3-91)
kant a2: Polly (John Peel BBC Session 10-26-89)
kant b1: Turnaround (John Peel BBC Session 10-21-90)
kant b2: D-7 (John Peel BBC Session 10-21-90)
Nirvana – Pack of Four
label: Sickie
jaar: 199?
kant a1: Do You Love Me
kant a2: Spank thru
kant b1: Mexican Seafood
kant b2: Beeswax
Nirvana – Saturday Night Live
label: xxxx
jaar: 1993
kant a: Heart Shaped Box
kant b: Rape Me
Jeroen en ik waren op een p-funk & grunge-feestje in Paradiso op 8 april 1994. Ik geloof dat het ook echt zo was aangekondigd op de flyer: “P-funk & grunge”, maar ik kan me vergissen. Ik droeg een t-shirt met op de voorkant een parodie op het Sub Poplogo – in plaats van “Sub” en “Pop” stond er “Suck” en “Cock”. Op de achterkant stonden de woorden “Grunge is dead”. Ja, ik was toen al heel rebels.
In de loop van de avond kwamen er een aantal mensen naar me toe die me een cynische klootzak noemden. Dat was ik wel gewend van mensen die ik kende, maar het was nog niet eerder voorgekomen dat wildvreemden de moeite namen me op enkele van mijn meest vervelende eigenschappen te wijzen. Ik was dus nogal verbaasd. Maar later die nacht, terug in het hol waar Jeroen woonde, zagen we op MTV dat Kurt Cobain zelfmoord had gepleegd. Ik was geschokt.
De maandag daarop kwam ik op het werk. Mijn collega’s waren allemaal ouder dan ik, de meesten waren of punk geweest toen dat nog iets betekende of zaten nog altijd in de krakersscene, en ik wist dat ze Kurt Cobain maar een aanstellerige fat vonden die de underground in de uitverkoop had gegooid. Dus ik hield mijn mond maar over hoe geschokt ik eigenlijk was. Ook al omdat ik verbaasd was dat ik überhaupt geschokt was. Ik was best wel fan van Nirvana – ik had 120 gulden betaald om binnen te kunnen bij het concert in Paradiso, iets wat ik daarvoor en daarna nooit meer gedaan heb om een band te zien – maar toch. Blijkbaar was ik toch niet helemaal de cynische klootzak die ik met trots dacht te zijn. Leef en leer, lieve vrienden, leef en leer.
Van bovenstaande singles is alleen “Sliver” echt officieel – “Love Buzz” (een cover van Shocking Blue – daar ben ik op de een of andere vreemde manier altijd een beetje trots op geweest) was de eerste single, maar daar waren er maar 500 van geperst; dit is dus een bootleg. Net als de overige singles, maar dat zijn geen namaakversies van een bestaande release.
Ach, Nirvana. Het was een goede band. Wel gek dat mijn twee favoriete Nirvananummers, “Love Buzz” en “Molly’s Lips”, allebei covers zijn – van Shocking Blue dus en van The Vaselines, respectievelijk.
