Fuck! Ik zie dat ik gisteravond met me stoonde hoof de blog van eerste kerstdag gewist heb. Twas niet heel belangrijk ofzo hoor. Gewoon dat ik bij de family was geweest, o.a. mijn oma weer eens gezien had, en mijn broertjes, waarvan er één bij E-Pyramid werkt, waar Adam Curry’s pa de lakens uitdeelt, en dat Adam Curry een blogger is en dat zijn lief ook een site heeft, waar je spulletjes kunt kopen die je mooi maken, en waar je dan een gratis Kerst CD bij krijgt.
Tweede kerstdag ook overleefd. Het was gezelli, wat kan ik zeggen? Sorry hoor.
Ik heb de oude schrijfsels uitgebreid met interviews met Leonie Laws, Mark Jones en Neil Barnes.
In mijn meelbox een meeltje van Smoel, Magazine Voor Studenten, dat Smoel.com er ook toe doet. Ik heb vooroordelen tegen studenten. De meeste van mijn vrienden zijn nog of waren ooit studenten. De meisjes gaan identiek gekleed. Je herkent studentenmeisjes, vooral als je eerste- tot en met vierdejaars zijn. (Spijker)broek, hoogwatermodel, strak. Enkellaarsjes. Allemaal hebben ze enkellaarsjes. Strak shirtje, soms een blouse. Meestal te hoge hakken onder hun enkellaarsjes, waardoor ze niet 1.80m, maar 1.85m zijn. Langer dan ik. Frustrerend. De jongens zijn meer herkenbaar aan hun gedrag. Maar daar is al genoeg over geschreven. Ik heb zelf nooit gestudeerd, iets wat ik altijd heb moeten verdedigen in ellenlange discussies met jong en oud. Heel vervelend. Waarschijnlijk komt daar mijn aversie, als je het zo kan noemen maar dat is iets te sterk, tegen studenten vandaan. Maar waarschijnlijker is het uit pure frustratie. Omdat ik nooit gestudeerd heb.
Toch maar even gecheckt. De eerste link die ik zag was er één die collega Douwe, ook bekend als DJ Dewey Sakitumi, me vandaag ook stuurde: de White Trash Name Generator. Vul je naam in en zie wat die zou zijn, ware je een lid van het Nobele Ras der White Trash. De mijne is Arlo Joe Junior Hobbs. How do you like them apples, sugarpie?
Verder heb ik niet veel verder gekeken dan de homepage, want ik ben stoned en kakel nog wat na over Seinfeld (iedere avond op de Belg). Kakelen als in: hahahakakelkakelhahaha. Maar Smoel, ja daar zit op het eerste gezicht wel wat in. Veel nuttige info voor als je studeert, en zelfs een afdeling waar woonruimte aangeboden wordt.
Morgen weer fijn aan het werk! Maar ‘s avonds gaat deze jongen zijn kont eraf dansen bij Full Cycle‘s Krust in de Melkweg. En donderdag, ja donderdag. Donderdag is de dag.
Kerstavond weerhoudt Joel van Rathergood er niet van om een gezellig spelletje op het net te plempen. Surf erheen en “twat some monkeys”!
Ik heb een mixje online gezet bij Fluff Girl Wax. Ter ere van het kindeke Jezus, wat fijne drum’n’bass klanken.
Wow. Ik zie net op Clog een link staan die me helemaal gek maakt. ctrlaltdel. Geweldig. Snarg is ook zo’n site.
Nou het is gelukt hoor, de oude schrijfsels zijn online, tenminste, een deel ervan.
Ik kreeg gisteravond trouwens een meeltje van Bianca Broussard, die de site van Mulletheadz had bezocht. Die site is al tijden niet meer ge-update, maar hij staat er blijkbaar nog steeds. Mulletheadz is de naam van het DJ-duo dat ik in Spanje vormde met David Lapof. We werkten samen bij de platendistributeur Comforte, een bedrijf dat in 1997 ter ziele is gegaan, en waren (zijn) allebei nogal into de drum’n’bass. Mijn naam luidde destijds overigens “Dave Snuiter”, voor het geval dat je de Mullet Cave bezoekt en je afvraagt waar Eria Lubacov of Dave Roozendaal dan wel is. Ik hou nu eenmaal van pseudoniemen, sleep me maar voor het gerecht. Anywayz, we gingen dus samen draaien en we hadden best succes. Grote festivals enzo. Natuurlijk, er waren in heel Spanje misschien 4 anderen die drum’n’bass draaiden, en David kende iedereen van de pers, waardoor we veel aandacht kregen. Toen heb ik ook de site opgezet. Supersimpele site, geen foto’s, alleen maar tekst. Ik wist niks van HTML, en ik had geen tijd om me erin te verdiepen. Logo van Txarly Brown erbij, en Bob is je oom.
Maar goed, een meel dus van Bianca, dat ze de site zo leuk vond en de url had doorgespeeld aan een vriendin van haar, want die heeft volgens haar een “very similar site”. Helaas heeft ze me de url daarvan niet gegeven. Maar wel die van haar eigen blog: Bianca’s Xanga Site. Meteen bezocht natuurlijk. Grappig, wel. Beetje kazig, met veel pastelkleurtjes en een foto van een bos rozen, maar niet oninteressant. Ze is lerares aan een school in Californië, waar ze een aantal dingen over vertelt..
Ik had mijn collega Fraser mijn top tien gemeeld kwa platen van dit jaar, naar aanleiding van zijn eigen lijstje op zijn blog. Heeft-ie er meteen opgezet. Maar ik zal ’em zelf ook effe geven:
Inderdaad, geen volgorde, want ik vind dat je deze platen niet met elkaar kunt vergelijken. Het zijn gewoon platen die ik dit jaar erg veel gedraaid heb. weet je meteen wat mijn muzikale voorkeuren zijn. De meeste plaatjes koop ik overigens bij Stereophonic in Antwerpen, maar Rush Hour in Amsterdam mag zich ook regelmatig wentelen in jolijt wegens mijn aanwezigheid aldaar.
Ik lees net op de mailinglijst van tsluts dat er geruchten gaan dat de Queen Mum dood is, maar dat het nieuws nog niet bekend is gemaakt vanwege de kerst. Bij de BBC staat nog niets hierover. Wel dat ze bij een kerstviering van de Engelse koninklijke familie is geweest vandaag. Ze droeg een roze jas en een bijpassend hoedje, staat er nog bij. Delightful! Eén ding is zeker: de Queen Mum is, zoals alle mensen van koninklijken bloede, een ordinaire moordenares, mede dankzij de vele operaties die ze ondergaan heeft om haar in godsnaam in leven te houden.
Prettige kerst enzo.
Ik zit te twijfelen. Zal ik de deze blog ook in het Engels doen? Aan de ene kant wil ik dat wel, zodat ook mensen als Fraser het kunnen lezen. Maar Nederlands is mijn moedertaal, en daar kun je je toch het meest genuanceerd in uitdrukken, tenminste, dat zou moeten. En ik heb er een hekel aan om dingen te lezen die door Nederlandstaligen in steenkolen-Engels geschreven zijn. Ik ben sowieso bij
Ik ben intussen hard bezig om de “oude schrijfsels” link in te vullen met, eh, oude schrijfsels. Gisteravond nog geprobeerd een mixteepje in elkaar te draaien. Ik ben er niet tevreden over, dus dat moet vandaag opnieuw. Ik ben benieuwd wat dat wordt als we donderdag ons feestje hebben in de Winston.
Eindelijk is het dan zo ver: mijn eigen weblog. Al tijden zoek ik naar een manier om mijn schrijfsels wereldkundig te maken, zo publiciteitsgeil ben ik dan ook wel weer.
Ik heb nog een hoop te leren, leek als ik ben op het gebied van
In de tussentijd, vermaak je met wat gezellige
