Ff in my moerslanguage: ik ben mijn favorietje Reve aan het lezen, en toevallig las ik gisteren een passage waarin Simon Vinkenoog als volgt in herinnering wordt geroepen:
“De enige misschien belangrijke persoon die een keer of wat langs kwam was de uitvinder van de implosie en van het verwarmde heroïnelepeltje, Simon V., wiens voeten erg stonken want je rook het door zijn beschimmelde Italiaanse schoentjes heen. Ik dronk toen wijn, maar ik had wel jenever in huis, want ik hield altijd rekening met anderen. Die cultuurdrager hield daar veel van, van die jenever dus. Zo gezegd zo gedaan, maar het vervelende was dat ik na zijn bezoek telkens wel een of ander boek miste, altijd van het formaat dat gemakkelijk in de binnenzak van een colbertjasje of regenjas paste. Ik tilde er niet te erg aan, en dacht dat ik het boek uitgeleend had. Maar toen gebeurde er na een bezoek van Simon V. iets dat ik mij wèl aantrok. Iemand die op vakante ging had zijn aquarium met visjes en enige kamerplanten bij mij gestald, en mij voedsel voor de visjes en aanwijzingen voor de planten gegeven. Na een bezoek van Simon V. stierven bijna alle visjes en verdorden enkele van die planten. Ik was er overstuur van, want ik deed mijn best. Kwam er te veel zon binnen, of had ik niet op de temperatuur gelet? Kijk, zoiets is niet leuk, en helemaal niet als het om iets gaat dat van een ander is. Pas jaren later vertelde de dichter en zanger Johnny van D. mij dat die heroïnische grossier Simon V. gewoon stal waar en wat hij maar kon, niet in winkels want dat was te riskant, maar wel bij argeloze particulieren die opkeken tegen artiesten en geen argwaan koesterden. En dat jenever uitgieten over alles wat leefde en groeide dat was gewoon routine van hem, hoorde ik. ‘Zo gaat dat,’ verzekerde Johnny mij. ‘Als je even de kamer uitgaat om te pissen doet hij huiszoeking.’ Het is wat.”
Gerard Reve, Het boek van violet en dood
Ach, die mijnheer Vinkenoog. Als mijn vriendjes en vriendinnetjes, of eigenlijk vooral de vriendinnetjes, uit de tijd dat wij onze eerste jointjes rookten het over Simon Vinkenoog hadden kwam er altijd zo’n vertederde blik in hun ogen en verscheen een glimlach hen rond de mond. Enkele jaren geleden was hij met Spinvis te gast in de muziekclub waar ik toen werkte. Mooi optreden.
Gegroet, zonnebroeders en zonnezusters. Simon Vinkenoog, Welgemoed.
www.simonvinkenoog.nl
Volkskrant: Simon Vinkenoog overleden.
Spinvis en Simon Vinkenoog over samenwerken en 80 zijn
Categories