7-inch serie, deel 17

(Deel 16: hiero)
Arbeid Adelt! – Spannend
label: Virgin
jaar: 1990
kant a: Spannend
kant b: Hond
myspace.com/arbeidadelt

Ik weet niet meer waar en wanneer ik deze gekocht heb. Het moet in mijn schooltijd geweest zijn, toen ik met o.a. Gerwin en Nicolai regelmatig in het Keeskaffee in Rijsbergen naar veelal Belgische bandjes ging kijken. Uitbater Kees had het nogal voor Belgische bandjes, dus zagen wij op dat piepkleine podiumpje (nog kleiner dan in het filmpje hieronder!) in dat niet al te grote café bands als The Yéh Yéhs (Bart Peeters, Hugo Matthijssen en Marcel Vanthilt) en Politics Of Experience (die later nog een lp uitbrachten op KK Records) langskomen.
Oprichter Marcel Vanthilt (alias Max Georg Alexander) zat met Luc Van Acker (o.a. Revolting Cocks) en Jan Vanroelen (alias David Salomon, het andere stichtend lid) in de band toen ze deze single maakten, iemand die er ook nog bij heeft gezeten is Dani Klein, de zangeres van Vaya Con Dios. Deze single is lang niet zo bekend als “Lekker westers” of “De dag dat het zonlicht niet meer scheen”, en ook lang niet zo goed. De b-kant is al helemaal niet om over naar huis te schrijven. Hij komt van het album Des duivels oorkussen, wat ik een mooie titel vind voor een plaat, want een mooie uitdrukking. “Ledigheid is des duivels oorkussen”. Als je niks te doen hebt ga je al gauw rotgeintjes uithalen. Mooi hoor. Net als “arbeid adelt”, trouwens. Hard werken is goed voor je. Hangt ook samen met die ledigheid, natuurlijk.
Maar ik dwaal af. Het album Des duivels oorkussen dusch. De plaat die ze opnamen nadat ze een jaartje uit elkaar waren geweest. En zoals dat gaat, en ook hoort bij reünies, het leidde allemaal nergens toe. Nog een jaar laten was het definitief voorbij. Arbeid Adelt! kende een paar jaar geleden nog een kleine (internationale) opleving, qua faam dan, doordat 2 Many DJ’s hun track “Death Disco” (een cover van PILs “Fodderstompf”) gebruikte voor “2 Many dj’s, Soul Wax pt.2”.
Ik heb verder weinig met dit nummer, noch met Arbeid Adelt!, hoewel ik ook nog de lp Le chagrin en quatre-vingts heb en “Lekker westers” een heel leuk nummer vind. En Marcel Vanthilt is een buurman, zo’n beetje. Een vriendin zei me dat hij vindt dat mensen malkander weer moeten groeten op straat, dus de keer daarop dat ik hem tegenkwam terwijl hij die hele harige hond van hem uitliet, zei ik “dag meneer Vanthilt”, maar hij hoorde me niet, denk ik. Hij zei in ieder geval niks terug. Hij zag er nogal slaperig uit.
Hier nog dat filmpje van eerder: