(Deel 158 hiero)
Ed Gein’s Car – Brain Dead Baby
label: EGC
jaar: 1984
kant a:
kant b1:
kant b2:
Beetje Misfitsachtige punkrock uit het New York van de jaren tachtig. De band had in eigen land aardig wat undergroundsucces, ik weet niet of dat in Europa ook zo was. Ik was net te jong toen om op de hoogte te zijn van die scene, koud uit mijn Doe Maarfase, zeg maar. Ik kocht deze single omdat ik Ed Gein’s Car een goede bandnaam vond. Ed Gein was een Amerikaanse seriemoordenaar die ondanks slechts twee bewezen moorden een geduchte reputatie had, vooral door zijn necrofiele neigingen en het feit dat hij de lichamen van zijn slachtoffers gebruikte om zijn huis mee te versieren. Zijn daden vormden de insiratie voor filmpersonages als Buffalo Bill uit Silence of the Lambs en Leatherface uit The Texas Chainsaw Massacre.
Ik heb een tijdje een fascinatie gehad, of eigenlijk heb ik die nog steeds, alleen ik ben er niet meer zo mee bezig, voor seriemoordenaars. Ik kocht allerlei boeken over gasten als Ted Bundy en Henry Lee Lucas – van die laatste heb ik een boek waarbij een tape zit met authentieke opnamen van delen van de politieverhoren – en ik vond (en vind) de film Henry, Portrait of a Serial Killer niet slecht, maar wel een heel slappe versie van het ware verhaal. De Cultvideotheek organiseerde ooit een avond in de Sleep In waar een andere Henryfilm werd vertoont die veel “echter” was, gruwelijker en dus, eh, leuker. Er zaten voornamelijk heren in het zaaltje die om het hardst “hooeerrrrr!” riepen naar de vrouwen die door Henry versneden werden.
God, wat hebben we toen gelachen.