what’s going on

reet en lekker belangrijk schijnen opgehouden te zijn. da’s nou jammer. maar wat mij bezighoudt: waar is els gebleven? ehels! waar ben je nou? de gevechten tussen els en wilco over wie thuis de computer mag gebruiken zijn inmiddels legendarisch, en het lijkt erop dat wilco voor nu het pleit gewonnen heeft; hij watert weer, naar ik hoop toekomstig lustig. ik hoop echter niet dat dat ten koste is gegaan van whiskas. en ik vraag me al maanden af wat er met reutel is gebeurd. zelfs rondgevraagd op verscheiden andere weblogs, maar men negeert mijn vraag. is hier meer aan de hand? waarom krijg ik geen antwoord? is reutel verworden tot een x-file? hij zal toch niet….? ik hoop niet dat ik spijt krijg van deze met een knipoog gestelde vraag…

en nu we toch bezig zijn, waarom tekenen slechts zo weinigen de belangrijkste petitie van de 21ste eeuw? op het moment van schrijven hebben 21 mensen getekend! éénentwintig! daar kan ik toch niet mee aankomen bij die uitgever? kom op godverdomme! tekenen die handel! of willen jullie verstoken blijven van plezier op papier?

overigens was d.i.y. een leuk feestje, hoewel ik wel een beetje de pé in had, heel even. ik ben niet anders gewend dan op feestjes te draaien waar mensen met een ‘okee ik glimlach wel maar ik ga je wel net zo lang aan je kop zeiken tot je draait wat ik wil want jij moet niet denken dat je omdat je dj bent dat je dan plaatjes mag draaien die ik niet ken’-gezicht na twee drum&bass plaatjes naar me toe komen om te vragen of ik niet eindelijk iets anders kan draaien dan jungle, iets “waar je op kunt dansen”, de eikels. deze keer echter had ik heel geen drum&bass meegenomen. komen ze goddomme vragen of ik niet wat jungle kan draaien, “want we willen dansen”. “ik vind het wel heel leuke muziek hoor”, zei een meisje nog, “maar ik kan er niet op dansen”. terwijl het toch niet echt rustige muziek was. lekker uptempo, vette basjes erin, hier en daar zelfs een ouderwetsche four-to-the-floor beat. ik dans niet op muziek die ik niet leuk vind, maar als ik dat wel doe, dan vind ik altijd wel een manier om te dansen. gewoon je kont wiebelen toch zeker? verzet je voetjes, weet ik veel. of zeg ik nu iets geks?
hoe dan ook, er waren genoeg mensen die wel konden dansen op de muziek die steve en ik draaiden, dus het was geen ramp. maar behaagziek als ik ben blijven altijd de verzoeken om andere muziek hangen. oh well. het was een gezellig feestje, waarvoor bedankt, douwe en paulien. dat hebben jullie goed gedaan.

klinkt: various – the back breaker volume two