godver

ik heb zojuist mijn vorige post ge-edit. ik zag vanochtend staan wat ik had geschreven, en dan zien die vloekwoorden er toch behoorlijk … ordinair uit. heeft mijn moeder toch nog een beetje succes gehad. en blijf ik verschoond van mailtjes van die man die bareuh! een tijdje gestalkt heeft.
vloeken is trouwens wel een mooi middel om frustratie te uiten, vind ik. en je kunt ook heel mooi vloeken. ik vloek graag in het spaans, dat rolt er zo lekker uit, en je kunt allerlei spannende combinaties maken met hoeren, de zoon van god en zijn onbevlekt ontvangen moeder, de zee, melk en poepen.
mijn vader kon ook zo fantastisch vloeken. in het amsterdams, en dan zo heel plotseling en snel, alsof hij messteken uitdeelde. “honderd sakke godverdenonne”, zei hij altijd als hij heel boos was. dat was mijn favoriet. “honderd sakke godverdenonne”, het klonk prachtig. ik probeerde hem wel eens uit, op school bij mijn vriendjes, en één keer tegen meneer van giels, de leraar van de derde klas waar ik altijd mee overhoop lag. gefluisterd tegen zijn rug.
maar toch werkte het nooit zo goed als wanneer mijn vader het zei, dus ik ben er maar mee opgehouden.
pas jaren later kwam ik erachter dat hij “honderd zakken gort voor de nonnen” zei.